Twee jaar geleden maakte Judith de Leeuw op het Kleine-Gartmanplantsoen deze grote muurschildering: een Surinaamse ballerina die danst door een wervelwind van ambtspapieren. Met de schildering wil ze een verbinding leggen tussen de Bijlmer, waar ze zelf opgroeide, en de binnenstad. De verf die Judith gebruikte is duurzaam en slokt de uitstoot van rond de 19 benzineauto’s per dag op.

Judith de Leeuw begon ooit met het spuiten van graffiti in Amsterdam. Nu is ze een erkend kunstenaar en maakt ze wereldwijd grote muurschilderingen. In 2016 maakte ze ook in Amsterdam, in de Fokke Simonszstraat, een muurschildering van Amy Winehouse. De afbeelding trok bussen vol bewonderaars, maar werd door de gemeente witgekalkt.

Amsterdam kent een variëteit aan vormen van streetart, soms op verzoek gemaakt, soms spontaan, meestal illegaal, soms gedoogd door de gemeente. De meeste Amsterdammers kennen bijvoorbeeld wel de mozaïekjes van de Space Invaders of de toevoegingen van Streetart Franky aan het straatbeeld.

Voor de muurschildering op het Kleine-Gartmanplantsoen is een vergunning gegeven. Dat ging niet zonder slag of stoot. Toch is de houding van de gemeente ten opzichte van streetart aan het veranderen, zo liet bijvoorbeeld de aanwezigheid van de wethouder voor kunst en cultuur bij de onthulling van de muurschildering zien. Dat mag ook wel als je in je stad het grootste streetartmuseum ter wereld hebt.

STRAAT

Museum STRAAT is geopend in 2020. Er hangen grote werken, speciaal voor het museum gemaakt. Handig is ook dat je er meer kunt lezen over de geschiedenis van graffity en streetart en over de brede diversiteit van straatkunst. Het helpt om een beetje meer vat te krijgen op wat je op straat allemaal tegenkomt aan streetart. 

Vergankelijke graffiti

Een van de kunstenaars die ik daardoor interessant ben gaan vinden is Laser 3.14. Deze Amsterdamse dichter maakt al vijftien jaar lang graffity op de traditionele manier: in het donker, met spuitbus. Overdag heeft hij dan al een plek voor zijn nieuwe werk geselecteerd. Laser 3.14 spuit korte maatschappijkritische straatgedichten op schuttingen en bouwplaatsen. Je vindt zijn werk op hout dat wordt gebruikt voor tijdelijke afsluitingen tijdens de bouw. Wat hij interessant vindt is dat zijn werk soms verdwijnt, maar vaak ook ergens anders weer opduikt omdat het paneel wordt hergebruikt: 'De teksten plaats ik doelbewust op niet permanente plaatsen, ondergronden en bouwschuttingen. Hierdoor zijn de teksten niet van blijvende aard. Doordat zij elk moment kunnen verdwijnen, ontstaat er een dynamiek in het grote, continu veranderende gedicht’.