Mies Bouhuys was politiek activist, schrijver en dichter. Vanaf 1979 was ze, samen met Liesbeth den Uyl, actief in de actiegroep ‘Steun Aan Argentijnse Moeders’. De Dwaze Moeders in Argentinië vroegen aandacht voor de vele verdwenen mensen tijdens het regime van de militaire junta. Mies Bouhuys volgde Liesbeth den Uyl op als voorzitter van de actiegroep. Ze verzette zich ook fel tegen de aanwezigheid van Jorge Zorreguieta bij het huwelijk van Willem Alexander en Maxima.

Als auteur was Mies Bouhuys heel productief. Ze schreef veel voor kinderen, bijvoorbeeld over de poezen Pim en Pom. Voor volwassenen schreef ze onder andere ‘Het is maar tien uur sporen naar Berlijn’, over het leven en werk van Ed Hoornik. De titel is ontleend aan een gedicht van Hoornik uit 1938 waarin hij waarschuwde voor het nazisme. Ed Hoornik overleefde Dachau, maar het verblijf in het concentratiekamp tekende zijn verdere leven.

Daarnaast schreef Mies Bouhuys regelmatig voor de televisie, bijvoorbeeld een aantal series over Sinterklaas, en bewerkte ze, eveneens voor de televisie, een scenario van het Dagboek van Anne Frank.

Mies Bouhuys ontving diverse prijzen voor haar werk waaronder de Reina Prinsen Geerligsprijs voor haar eerste dichtbundel. In 1971 verscheen haar dichtbundel ‘Blijven kijken’ waarin voor zover mij bekend het enige bestaande gedicht over Amsterdamse gidsen staat:

Amsterdam

De gids zegt: kijk!

De gids zegt: look!
De gids zegt: regardez!
Hier schreef Spinoza aan een boek,
daar stroomt het IJ naar zee.
Maar daarom niet, maar daarom niet,
om wat een ander erin ziet,
blijf ik in Amsterdam.
Maar om de gekke geveltjes,
om al die groene grachten,
om al die lichte venstertjes,
blijf ik hier overnachten.

De gids zegt: Hier!

De gids zegt: There!
De gids zegt: Eh voilà!
Hier woonde ’t laatste huisje rechts

Rembrandt met Saskia.
Maar daarom niet, nee, daarom niet,
om wat een ander ervan ziet,
blijf ik in Amsterdam.
Maar om de scheve kamertjes
waar anderen niets om geven,
vol vrouwtjes en vol mannetjes,
blijf ik hier heel mijn leven.

De gids zegt: Dam!

De gids zegt: Munt!
De gids zegt: Rembrandtplein.
Wij staan hier op een historisch punt,
waar u geweest moet zijn.
De gids zegt dit, de gids zegt dat.
Ik zeg alleen maar: gekke stad.
Alleen maar: Amsterdam.

Aukje Holtrop schreef een uitgebreid portret van Mies Bouhuys: https://www.vn.nl/muiderkring-aan-de-gracht/