Wie in deze corona tijd naar het Concertgebouw in Amsterdam gaat kan van te voren een video bekijken met Arnold, de chef anderhalve meter, in de hoofdrol. Hij legt uit hoe de coronamaatregelen zullen worden toegepast. Arnold vertelt onder andere dat je onderweg naar je zitplaats een drankje kunt meenemen: voor het eerst sinds 1888 mogen er weer consumpties mee de zaal in.

Hoe zat dat precies in 1888? De meeste Amsterdamse orkesten waren toentertijd gelegenheidsorkesten met een mix van professionals en amateurs en dikwijls niet erg gedisciplineerd. Het niveau was er naar. Als de violisten kans zagen hun strijkstokken tegelijk naar boven en beneden te bewegen dan leverde dat al een positieve recensie op. Door de bezoekers werd tijdens de concerten een drankje genuttigd, gerookt en op min of meer gedempte toon geconverseerd. Kortom, Amsterdam was aan het einde van de negentiende eeuw geen serieuze muziekstad. De uitspraak bovenaan deze column is van de componist Brahms die de Amsterdammers aardig en de paling lekker vond, maar voor de uitvoering van zijn muziek de voorkeur aan Utrecht gaf.